Communicatie is moeilijk...

Wat is dat toch af en toe?? Communiceren is moeilijk, dat weet iedereen. Maar soms...

Eigenlijk had ik al een hele tijd terug een afspraak voor de meiden bij de orthoptist moeten maken. Vanmorgen dacht ik er eindelijk weer eens aan op een normaal tijdstip, dus gelijk de telefoon maar gepakt om het afsprakenbureau van het ziekenhuis te bellen. Eerst hang je dan een hele tijd in de wacht (hoe kan het ook anders...). Eindelijk de betreffende dame aan de lijn. Het gesprekje ging zo:

Goedemorgen, ik wil graag voor mijn dochters een afspraak bij de orthoptist maken. "ja maar mevrouw, u moet met oogcentrum Zonnestraal bellen en niet met ons. Het zit nog wel hier in het ziekenhuis, maar wij maken de afspraken niet meer voor hen". Huh?? Sinds wanneer is dat dan afgesplitst? "Ja, al een hele tijd hoor". Oh.... en hoe had ik dat dan kunnen weten?? Ik heb er geen brief of zo over ontvangen. "Ja, dat heeft in de krant gestaan". Euhhmmm.... welke krant, wanneer... ik geef gelijk toe dat ik niet alles lees. "Nou ja, het heeft er in gestaan. U moet dit & dit nummer bellen.....". Okééé, dan ga ik dat maar doen dan. Prettige dag verder. "Tot ziens" (tuut-tuuut-tuuuut).

Zucht... Dan maar bellen met het oogcentrum. Eerst weer een hele tijd in de wacht gehangen, kreeg ik eindelijk de dame aan de lijn: hoort ze blijkbaar niets en gooit ze de hoorn weer op de haak. Aaaarrrrgggghhhh.... Waarschijnlijk is er iets mis met de telefooncentrale daar, want nu krijg ik alleen nog maar een in-gesprek-toon. Pfff..... vermoeiend, zo'n afspraak maken.

Beetje stil geweest...

... hier op m'n eigen blog. Eerst eventjes vertellen hoe het is afgelopen met m'n creatieve sollicitatie: dat is niets geworden. Jammer maar helaas. Ze hadden meer dan genoeg reacties van geschikte kandidaten die wel dichtbij woonden (het was in Lelystad), dus viel ik gelijk al af. Op zich vonden ze de insteek wel grappig, maar ze prefereerden toch de meer traditionele benadering. Oké, prima. Maar als ik nooit zoiets probeer, dan zal ik ook nooit weten of het beter werkt of niet! Het was in ieder geval een leuke oefening voor mezelf. En dat is misschien wel zeker zo belangrijk (vanuit mijn oogpunt dan natuurlijk).

De afgelopen maand zijn we ook nog op vakantie geweest. Heerlijk 2 weken naar Frankrijk, naar de regio net onder Tours. Erg mooi daar met al die kastelen en de wijntjes en kaasjes zijn er ook voortreffelijk. We hadden moeite om al het lekkers weer mee naar huis te krijgen qua ruimte, maar het is gelukkig toch gelukt!

Een tijdje terug (in december) had ik geschreven over m'n ereader. Nou, daar ben ik nog steeds heel erg blij mee. En wat een perfect ding voor mee op vakantie! Héérlijk!! Ik heb volgens mij 5 boeken gelezen en kon gewoon kiezen waar ik zin in had terwijl ik daar was. Ideaal. Het enige nadeel is, dat bij mijn leesgedrag de batterij geen 2 weken mee gaat en ik dacht eerst dat ik 'm niet via de auto-oplader opgeladen kreeg. Geen idee hoe dat nu zat, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Gelukkig maar, want ik zat (uiteraard) net in een spannend stuk van het boek! Desondanks is zo'n apparaatje dus echt een zware aanrader voor leesliefhebbers die niet al te veel willen sjouwen als ze op vakantie gaan.

De 'mystery' iris

Tuinieren vind ik hartstikke leuk. Ten minste... als ik er rustig de tijd voor heb. Helaas lukt het dus niet altijd om zoveel in de tuin bezig te zijn als ik zelf zou willen. Daar ben ik zelf natuurlijk helemaal schuldig aan, want eigenlijk moet ik vaker "nee" zeggen als ik weer eens gevraagd word om ergens mee te helpen. Maar ja, dat is natuurlijk ook weer gewoon leuk om te doen!

Af en toe word je beloond. Het is al meer dan 5 jaar geleden dat ik samen met mijn moeder naar een open dag ben geweest van Kwekerij Joosten en Indosuka (ik hoop dat ik de namen goed heb onthouden).... Joosten is bekend om de Hemerocallissen die ze kweken, maar ze kweken ook irissen. En ik heb toen op die dag 2 verschillende mooie stekken gekocht. De ene stek deed het hartstikke goed, maar ging maar niet bloeien. Vorig jaar voor het eerst en de mooie paars/witte bloemen vond ik een mooie beloning voor mijn geduld.

Maar het andere stekje... dat deed het niet zo goed. Regelmatig heb ik er met een schop in de hand bij gestaan om 'm dan maar uit de tuin te slopen. Gelukkig heb ik het telkens niet gedaan, want dit jaar ging het zielige stekje opeens toch bloeien! En hier is 'ie dan, tadaaaa:

Helaas is de eerste bloem gelijk een beetje verregend, maar er zitten nog een paar knoppen aan de tak, dus hopelijk kan ik nog een mooiere foto maken. En die foto zal ik niet met m'n iPhone maken, maar met het echte fototoestel! Want zeg nou zelf, is het geen plaatje deze iris? Geduld wordt dus toch beloond... en het maakt tuinieren ook erg leuk :-)